Unha fin de semana en Lisboa

Relativamente cerca, e ben comunicada por autoestrada, está a cidade de Lisboa. Tomando A Coruña como punto de partida, levaranos arredor de cinco horas chegar alí. Lisboa é unha cidade para ver con calma pero tamén unha boa opción para pasar unha fin de semana interesante.
Reza o dito portugés "quem não foi a Lisboa não viu coisa boa", por algo será. Tratase dunha cidade de contrastes, cosmopolita, onde conviven en harmonía o moderno co enxebre, o luxo co decadente. As súas rúas son un contínuo fervedoiro de xentes de moi diversa procedencia. A cidade divídese en barrios, sendo os máis importantes: A Baixa, Chiado e Barrio Alto, A Alfama e Belem.

Accederemos á Lisboa antiga a través da Avenida da Liberdade, a arteria máis importante da cidade que cos seus 90 metros de ancho vai dende a Praza do Marqués de Pombal á Praza dos Restauradores

Precisamente a configuración da Avenida da Liberdade e do Barrio Baixo débese ó Marqués de Pombal.

Lisboa quedou practicamente arrasada por mor dun terremoto ocurrido no ano 1755 e este persoeiro foi o artífice da súa reconstrucción, con rúas xeométricas, e espaciosas prazas e avenidas. Na Avenida da Liberdade ubícanse luxosas tendas, restaurantes, hoteis, e institucións como o instituto Camoes ou a enbaixada de España. Ó fondo desta avenida atopamos a Praza dos Restauradores, que debe o seu nome ós que no seu día se rebelaron contra a dominación española de Portugal. Ó lado está a Praza do Rossio, unha das máis antigas de Lisboa e que xa existía antes do terremoto.

Esta é a parte máis comercial de Lisboa, onde se encontran tamén os edificios máis característicos, co seu recubrimento de azulexo.

Rúa Augusta

Camiñando ó longo da rúa Augusta, unha vez que traspasamos o arco que a pecha, chegamos a desembocadora do río Texo, aínda que pola inmensidade que aparenta parecerá que o que vemos é o mar.

Dende a Baixa, podemos continuar pola Alfama, barrio humilde e de aspecto lúgubre, tradicionalmente habitado por pescadores e que está coroado no seu cume polo Castelo de San Jorge. Tratase dun bárrio de rúas estreitas e empinadas, non apto para percorrer en coche xa que as dimensións destas non permiten tal, a pesares do esforzo, as vistas da cidade dende o castelo pagan a pena.

Ó outro lado da Alfama está o Barrio Alto, este xa máis elegante, é lugar de ocio, de escoitar fados e de disfrutar da gastronomía portugesa.

No tocante á gastronomía, dicir que como na casa en ningún sitio, Lisboa no é un bo sitio para comer, polo menos dende o meu punto de vista, non é barato e case sempre o resultado non é o esperado. Polo menos no meu caso, despois de varios intentos a mellor opción, foi acudir ós bocadillos.

Xa máis apartado do centro, está o barrio de Belem. En tempos foi unha poboación independiente pero o crecemento da cidade fixo que se acabara integrando no conxunto. Neste lugar poderemos encontrar gran parte dos monumentos emblema da cidade, tales como a Torre de Belem, o Mosteiro dos Jeronimos, o monumento ós descubridores ou o Palacio da Ajuda. A mellor opción para chegar é o autobús ou o tranvía, xa que a distancia é grande para percorrela camiñando.

A Torre de Belem, noutrora plataforma defensiva fronte a posibles ataques da cidade por mar, é testigo dunha época de explendor, cando dende ela partían os navíos portugueses á conquista de novos territorios.

Precisamente, a escasos metros desta torre, levantase o monumento en memoria dos decubridores portugueses.

Do mesmo estilo que a Torre de Belem é o Mosteiro dos Jerónimos, que se mandou construir á volta da viaxe das Indias do navegante Vasco da Gama, e onde agora descansan os seus restos.

Por último, e non por iso menos importante, faltamos visitar o Palacio da Ajuda, a derradeira residencia dos monarcas portugueses. Tratase dun edificio inacabado pero que deixa constancia da suntuosidade coa que vivían os seus moradores. Pódese visitar por dentro e ver as diferentes estancias da residencia real tal é como eran cando alí moraban.

Este lugar conta cunha importante biblioteca, nela gardase unha das xoias da lírica galego-portuguesa como é o Cancioneiro de Ajuda.